SARAH CARLIER (BE)
Hoewel Sarah Carlier ondertussen 1 cd en 2 singles uit heeft, komt ze eigenlijk nog maar pas om de hoek kijken. In Vlaanderen dan toch. In Brussel en Wallonië staat ze wat verder en de jongedame en haar drie begeleiders ondernamen ook al een bescheiden tournee door Frankrijk. Wie is Sarah Carlier? Ze is pas 22 en de dochter van een Belgisch-Congolese vader en een moeder uit Tsjaad. Aangemoedigd door haar ouders begon ze al op jonge leeftijd te zingen en eigen liedjes te maken. Zoals dat de dag van vandaag gaat, belandden er al snel fel opgemerkte filmpjes op Youtube. Van het één kwam het ander en uiteindelijk slaagt ze er in, met de hulp van 600 internauten via de website van Akamusic, om haar debuutplaat For Those Who Believe op te nemen. Beleggen in muziek: het is een trend van de jongste jaren. De vijftigduizend euro die nodig waren, verzamelde Sarah in een mum van tijd. Een eerste single Backstage werd halverwege vorig jaar goed opgepikt door de Franstalige zenders (hoewel Sarah in het Engels zingt). Een tweede Tenderness volgde op het einde van het jaar en deed het al even goed. Botanique/Brussel (de Waalse tegenhanger van de AB) bood haar een eerste keer een mooi en groot podium. Een maand later mocht ze het voorprogramma verzorgen van Yael Naim in de Roma/Antwerpen. Eind februari won ze tot haar eigen grote verbazing de publieksprijs tijdens Les Octaves de la Musique, de Franstalige tegenhanger van de MIA’s, georganiseerd door de Fédération Wallonie-Bruxelles. Nadien volgden nog mooie support acts voor James Morrison in de AB (in maart) en Emeli Sandé in het Koninklijk Circus (in april). Telkens bracht ze het er prima van af en het was stilaan duidelijk dat Sarah Carlier en haar drie begeleiders klaar waren voor het grotere werk. Dat komt er aan en wel eind juni op Couleur Café. Een kleine maand later staat ze dan in Eeklo. In de gaten te houden, die meid.
JUICEBOX (NL)
Soul mag gerust een rauwe kant hebben, om niet te zeggen dat het moet. Juicebox uit Amsterdam weet dat en zoekt zijn inspiratie veeleer bij de Stax-sound van de jaren 60 en 70 dan bij het softere Motowngeluid uit diezelfde tijd. De acht leden begonnen hun missie in 2003. De tijd was rijp voor dergelijke soul en/of retrofunk. The Dap-Kings uit New York begonnen ongeveer in dezelfde periode, met een gelijkaardig repertoire. Deze begeleiders van Sharon Jones en wijlen Amy Winehouse zijn al even fanatieke voorstanders van het analoge geluid van de late sixties en vroege seventies. En in Amsterdam waren Lefties Soul Connection eveneens net van start gegaan. Deze soul/funk jongens herinnert u zich misschien van hun passage tijdens HIHP 2006. Juicebox dus, met leden die hun sporen al hadden verdiend als begeleiders van o.a. soulkikker Jimmy James (and the Blue Flames), Hans Dulfer (jazzpapa van Candy) en de Jamaicaanse veteranen Anton Ellis en Rico Rodriguez (trombonist sinds ’96 bij Jools Holland). De heren hadden een gelijklopende smaak. Soul en funk vermeldden we reeds, maar we hadden het nog niet over boogaloo, het geluid van de Cubaanse en Puertoricaanse teenagers in New York in de sixties. Boogaloo is een mengeling van jump blues, doowop, soul, r&b, mambo en son montuno. Vroege boogaloo nummers als Watermelon Man van Mongo Santamaria en Ray Barretto’s El Watusi waren grote hits in ‘63. Zoveel succes leidt tot navolging en tal van latinbands sprongen op dezelfde boot. Boogaloo wordt beschouwd als ‘the first Nuyorican music’, met Joe Cuba’s Bang Bang (’66) als grootste hit. In ’70 was de mode voorbij en werd salsa de toonaangevende trend bij de New Yorkse latino’s. Maar alles komt terug, dus ook de aanstekelijke boogaloo. Dat brengt ons bij Popcorn 69, de enige plaat van Juicebox uit 2006. Popcorn verwijst hierbij naar Mother Popcorn van James Brown. Maar ook naar de legendarische discotheek The Popcorn uit Vrasene (bij Antwerpen), waar men al eind van de jaren zestig ‘Juicebox-muziek’ draaide en waar men op zondagnamiddag van heinde en ver, vanuit binnen- en buitenland, naar toe trok voor stevige feesten. De DJ’s pakten er uit met hun meest obscure platen, die vaak rechtstreeks vanuit Amerika of Engeland werden geïmporteerd en nergens anders te horen waren. The Popcorn werd een haast mythische plaats, in zoverre zelfs dat er nog steeds overal in den lande met grote regelmaat Popcornoldies feesten worden georganiseerd (zie popcornoldies.be). Belgian Popcorn werd een internationaal begrip, dat maar een beetje minder bekend is dan de Engelse Northern Soul. We hebbben absoluut zin in zo’n Popcorn party, maar doen het niet met een DJ, wel met een band die gespecialiseerd is in deze muziek. Juicebox doet er alles aan en slaagt er ook uitstekend in de vitale sound van stoffige 7 inch singles tot leven te brengen. De sound is opgewekt. De liedjes duren zelden langer dan 3 minuten en variëren tussen rauw en soms licht melancholiek, maar nooit bitter. Bitter mag niet.
