Wanneer zon en maan op één lijn komen te staan komen er krachten vrij die onnoemelijk sterk zijn. Iets gelijkaardig gebeurde twee jaar geleden op de debuutsingle van I will, I swear. Het was de eerste samenwerking tussen Jonathan Van Landeghem en Fien Deman, en het duo liet meteen een onvergetelijke indruk na. Long Days, de eerste track die ze samen opnamen, blijft twee jaar na datum nog elke dag zieltjes winnen.

De trefzekere stem van Fien werpt voorzichtige zonnestralen op haar weemoedige teksten en de pianoschetsen van Van Landeghem. De chemie die ontstaat veroorzaakt springvloed achter je ogen en breekt de dijken van je gemoed. Geen wonder dus dat de band al snel een publiek vindt en ook internationaal de aandacht opeist. Ze worden opgepikt door een rits invloedrijke blogs, scoren een YouTube hit en hun muziek wordt gebruikt voor verschillende modecampagnes.

Het duo groeit ondertussen uit tot een zevenkoppige liveband. Aangevuld met drums, gitaar en een strijkerstrio gaan ze met de single Mess op de ingeslagen weg verder en de band blijft opereren onder een gunstig gesternte. In 2015 schopt I will, I swear het tot winnaar van De Nieuwe Lichting 2015 van Studio Brussel.

De vijf songs op 'Strings of Gold' laten een veelzijdige band horen die haar geluid gevonden heeft. De zorgvuldig opgebouwde orchestrale popsongs vol laagjes en ragfijne details bulken opnieuw van melancholie maar ook van daadkracht. De vooruitgeschoven single Fractures (release 20 april) is hiervan een eerste illustratie.

Dat de band veel belang hecht aan sfeer en aan hun visuele identiteit mag blijken uit de nieuwe video voor Fractures en uit de hoes van Strings of Gold. De hoesfoto, een mix van analoge fotografie en collagetechnieken is van de hand van Flore Deman (zus van) en gitarist Pieter Beulque tekent voor de vormgeving.