Alsof het uiterste Westen van België in de loop van zijn geschiedenis nog niet genoeg gebukt ging onder luide salvo’s, aardverschuivende knallen en drastische omgevingswerken, vonden vier West-Vlaamse heersers het anno 2011 een goed idee om nog een oorverdovend hoofdstuk aan de reeds mooie Belgische rockencykliek toe te voegen. Moeders hielden angstvallig hun dochters binnenshuis: King Hiss was geboren!
Het addergebroed had zijn strepen reeds verdiend bij bands van diverse, ruigere pluimage. Zo kan je de solide stembanden van brulboei Jan Coudron ook kennen van bij Carneia. De lokroep van een bronstige steenuil vervalt waarlijk in het niets. Uit de H8000-stal en uit bands met legendarisch ronkende namen als Liar en Congress komt de geselaar der snaren Joost Noyelle. Zijn impact op de ondergrondse rockscene is zo immens dat geen kerker hoog genoeg is om er een gepast standbeeld in te stallen. Naar zijn jeugdidool John Entwistle van The Who is Dominiek ‘Visioene’ Hoet de snoeiharde snarenplukker van dienst. De man weet een dusdanig lekkere ‘fond’ in de muziek te verwerken, die menig grootmoeder niet in haar nochtans legendarische vol-au-vent verwerkt krijgt. Om de ritmesectie te vervolmaken, is er dan nog het wandelend kleurboek Jason Bernard. Als een ware Animal uit The Muppets mismeestert hij zijn drumstel met zichtbare genoegdoening als was het een hardleerse kostschooldeerne uit The Handmaid’s Tale.
Zoals de meeste nieuw samengestelde gezinnen, liet King Hiss geen gras groeien over zijn nakomelingen. Sinds hun eerste demo in 2012 en de EP ‘Snakeskin’ uit 2013, torpedeerden ze menig gehoororgaan met 3 langspelers: ‘Sadlands’ (2014), ‘Mastosaurus’ (2016) en ‘Earthquaker’ (2019). Van een tekort aan creativiteit en productiviteit kan je dit heerschap alvast niet betichten.
Hun strakke werkethiek bracht hen tot op de podia van een hele resem fijne clubs (AB, Trix, De Kreun, Het Depot, Doornroosje, De Melkweg, …) en ook de decibelmeters van vele festivals (Graspop, Pukkelpop, Zwarte Cross, Alcatraz, Desertfest, …) mochten er reeds aan geloven. Net als de gelijknamige King Hiss uit He-Man wonnen ze in ras tempo drommen gewillige volgelingen. Met dank aan hun immer passionele en energieke live-shows, waar agressie en melodie - onder het mom van ‘opposites attract’ - steevast hevig aan het muilen slaan.
Na anderhalf jaar noodgedwongen de pauzeknop te moeten indrukken, staat het viertal ongeduldig te trappelen om talloze podia (opnieuw) aan flarden te spelen. Het verhaal van King Hiss is duidelijk nog niet geschreven, wel integendeel. In 2022 plant de band enkele bijzondere releases om hun 10-jarig bestaan uitgebreid te vieren!
foto King Hiss © Christophe Brysse Photography
