De laatste avond start met Nyacha, 8 man sterk en afkomstig uit havenstad Beira, de tweede grootste stad van Mozambique, goed voor zo'n 400.000 inwoners. Deze zeer dynamische groep bestaat sinds 2002 en al in 2003 wonnen ze het nationale Music Crossroads Festival, waarna de groep onmiddellijk kon gaan touren in heel Zuidelijk Afrika. Music Crossroads is niet enkel een festival, maar ook een organisatie die jonge Afrikaanse artiesten kansen geeft om hun talent te ontwikkelen, dit vanuit een visie dat cultuur bijdraagt aan ontwikkeling.

Dit is hard nodig in Mozambique, één van de armste landen ter wereld. De meeste groepsleden groeiden op in de sloppenwijken van Beira, waar ze dagelijks worden geconfronteerd met de gevolgen van de ongenadig toeslaande aids-epidemie. Ze zingen er over en scharen zich achter Millenium Development Goal 6: de bestrijding van hiv/aids, malaria en andere ziektes. Niet dat dit leidt tot treurige liedjes, want Nyacha staat voor energie en het mengen van de traditie met het hedendaagse, zelfs hippe. De groep komt voor een derde keer naar Europa, steeds op uitnodiging van Mundial Productions, gelieerd aan het Tilburgse (erg grote) Festival Mundial. In Nederland genieten ze ondertussen een ruime bekendheid, we introduceren hen graag in België.

Het is lang niet de eerste keer dat er een Congolese groep geboekt is voor HIHP. De Matongé wijk in Brussel bulkt van het muzikale talent en België en Congo delen natuurlijk een gezamelijk (niet altijd even fraai) verleden. We gaan even terug naar 1956, toen de kolonisatie al op zijn einde liep. Ene François Luambo Makiadi, bijgenaamd Franco, startte zijn eigen groep OK Jazz. Het werd de meest legendarische Congolese groep aller tijden, zeg maar de Afrikaanse Beatles. Ze speelden hun eigen versie van de Congolese rumba en noemden die odemba. Van de snellere soukous was toen nog geen sprake, die term dateert uit de late jaren zestig. In de rumba werden  Latijnse en Afrikaanse elementen samengevoegd, Franco, die vaak in Brussel verbleef, maakte 150 platen en werd multi-miljonair. Hij werkte samen met talloze muzikanten, waarvan hij er een aantal in Brussel had gestationeerd. Nog eens zo handig bij Europese concerten en het scheelde een pak vliegkosten. De nu 63-jarige gitarist Dizzy Mandjeku was zo'n Brusselse rechterhand en toen Franco in 1989 in Brussel overleed, besloot hij om zijn muzikale erfenis verder te zetten. Dizzy, die ook met Tabu Ley, Sam Mangwana en Les Grands Maquisards speelde (en recenter met Zap Mama en Waldemar Bastos), verzamelde het kruim van de in België wonende muzikale Congolezen in zijn eigen All Stars Band. Het moet gezegd dat de meesten ondertussen een gezegende leeftijd bereikten, hoewel andere gitarist Toms Natale jonger is. De 12-koppige Odemba OK Jazz All Stars telt 2 zangers en 2 zangeressen, 2 gitaristen, een bassist, een drummer en maar liefst 4 blazers. Synthesizers komen er niet aan te pas. 'Every inch a gentleman' en 'patron, in Brussel' Dizzy leidt de troep met strakke hand en is trouw aan Franco's devies: "on entre OK, on sort KO". Indien enigzins mogelijk neemt u de volgende dag best vrijaf ...