20 u. TIDAL WAVES
Bij Zuid-Afrikaanse reggae dacht men tot voor kort in de eerste plaats aan Lucky Dube. Maar Dube, die natuurlijk ook een prima artiest is, krijgt in Europa nu toch serieuze concurrentie van de vier jongens van Tidal Waves. Nadat ze aan de andere kant van de wereld buiten Zuid-Afrika ook al in Mozambique, Swaziland en Nieuw-Zeeland optraden, startte hun Europese avontuur op Pukkelpop 2005, waar ze in het kader van een uitwisselingsprogrogramma tussen Vlaanderen en Zuid-Afrika terechtkwamen. Terwijl Nick Cave op het grote podium optrad, maakten Tidal Waves grote indruk in een volgepakte clubtent. Vorig jaar kwamen ze terug, ineens voor een uitgebreide tournee die hen nu ook naar Italië en Nederland bracht. En zie, een jaar later staan ze hier opnieuw. Ze arriveerden al in mei voor concerten op een aantal Nederlandse Bevrijdingsfestivals en op het Mano Mundo-festival in Boom (50.000 bezoekers!). Het VRT-journaal was er die dag ook en van alle groepen op dit festival belandde net Tidal Waves in de nieuwsuitzending. Dit kan tellen als reclame! Maar ze verdienen het ook. Tidal Waves ontstond al in de jaren 80 in Klerksdorp, een kleinere stad bekend om zijn goudmijnen. Ze verhuisden naar Johannesburg, waar natuurlijk veel meer mogelijkheden waren. Ondertussen namen ze drie cd’s op: Hard Work (’99), Harmonijah (’02) en Muzik an da Method (’05). Rootsreggae is duidelijk hun voornaamste inspiratiebron, maar hun onmiskenbaar zonnige muziek verraadt ook typisch Zuid-Afrikaanse invloeden uit genres als maskandi en mbaqanga. De teksten zijn niet altijd even zonnig en behandelen de sores van het merendeel van de gewone arme zwarte Zuid-Afrikanen. Ongebruikelijk voor een zwarte groep is dat ook af en toe in het Afrikaans wordt gezongen, de taal die de Nederlandse kolonisten er in de 17e eeuw invoerden. Eén van hun liedjes heeft als titel zelfs ‘Lekker lekker dans’. En dat is wat u perfect kunt doen op hun zeer aanstekelijke muziek.
21.30 u. CHERIF MBAW
U zult het ons wel vergeven dat Youssou Ndour nog nooit op het Helden-podium stond. Hij mag natuurlijk wel komen, maar de N9 clubkas zou wellicht heftig protesteren vanwege niet berekend op de gages van supersterren. Maar soms wel op die van sterren-in-spé! En wie weet waar de jonge Cherif Mbaw nog zoal belandt? De naam van Youssou Ndour, de bekendste Senegalese zanger, valt hier niet zomaar, want het was Ndour die Mbaw aanmoedigde om het te wagen als muzikant. Een goede scholing kan daarbij nooit kwaad en Mbaw trok naar het conservatorium in Dakar, waar hij lessen traditionele muziek volgde. Tegelijkertijd leerde hij zichzelf gitaar. In ’94 trok hij een eerste keer naar Parijs, waar hij deelnam aan een Unesco-wedstrijd. Na nog een paar keer over en weer reizen, besloot hij om zich permanent in de Franse hoofdstad te vestigen. Een probleem hierbij was natuurlijk hoe te overleven in zo’n dure stad. Maar problemen zijn er om te overwinnen en met zijn muzikaal talent zou dat ook wel lukken. Mbaw startte helemaal onderaan de ladder, als zanger in de Parijse metro. In 2003 besloot de RATP, de metrocompagnie, om een verzamel-cd Correspondances uit te brengen van de meest getalenteerde metrozangers. Natuurlijk ontbrak Mbaw hierop niet. Al snel volgde een eerste eigen cd Kham Kham (’03), opgevolgd door een tweede Demain (’05). 2005 was een succesjaar voor het blinde Malinese koppel Amadou & Mariam. Hun door Manu Chao geproduceerde cd Dimanche à Bamako scoorde overal erg goed en zorgde voor erg veel podiumwerk. Een prima zaak, ook voor Mbaw, want hij ging mee op tournee en verzorgde hun voorprogramma in tal van grote Franse zalen. Amadou & Mariam deden dit niet zomaar, getuige hiervan volgende uitspraak: “Wat ons zozeer bevalt aan Cherif Mbaw is zijn dynamisme en zijn stem. We kennen hem al lang en houden veel van hem”. Met zo’n ruggensteun lukt het hem ongetwijfeld om ook bij ons potten te breken.
