LES FRERES SMITH (FR)
Slotavond 16 augustus staat helemaal in het teken van de Afrobeat. Het was Fela Anikulapo Kuti zelf die deze term eind van de jaren 60 bedacht voor zijn muziek, die kan omschreven worden als een mengeling van Nigeriaanse Yoruba muziek, jazz, highlife en funk. Fela werd immens populair met zijn groepen Nigeria 70, Africa 70 en Egypt 80 en toen hij in 1997 overleed, stonden zijn zonen Femi en Seun klaar om de fakkel over te nemen. Vraag is echter of we Fela wel mogen beschouwen als de uitvinder van de Afrobeat. Fela zei hierover het volgende: “Without Tony Allen, there would be no Afrobeat” en het is een feit dat drummer Tony Allen, die van ’68 tot ’79 prominent deel uitmaakte van Africa 70, alleszins van grote invloed was bij de ontwikkeling van het genre. Toen hij uiteindelijk Kuti verliet, had deze vier drummers nodig om hem te vervangen! Tony Allen woont tegenwoordig in Parijs, Les Freres Smith eveneens. Dit 11- tot 14-koppig collectief bestaat sinds 1999 en bracht pas vorig jaar een eerste cd uit, getiteld Contreband Mentality (eveneens verkrijgbaar als dubbel-lp). En ja hoor, Tony Allen speelt er op mee, evenals gitarist Oghene Kologbo, een andere oudgediende van Africa 70. Nu moeten we er bij vertellen dat de term Afrobeat tegenwoordig ruimer wordt geïnterpreteerd dan vroeger en dat de strikt Nigeriaanse roots nu vaak worden afgewisseld met invloeden uit Ethiopië (ethio-jazz) en Congo (o.a. soukous). Het geluid is verbreed en Afrobeat is momenteel weer helemaal ‘in de mode’. Werkelijk overal ter wereld duiken nieuwe namen op en rockbands als Vampire Weekend en TV On The  Radio laven zich ook soms aan deze bron(nen). Les Freres Smith houden de vlam erin vanuit de lichtstad en doen dat op hun eigen manier, zonder tussenkomst en bemoeienissen van allerlei would-be managers. Ze doen het ‘self-made, self-produced & self-financed’. Ze stonden nog maar een paar keer op een Belgisch podium (Mechelen, Gent), maar toerden behalve in Frankrijk ook in Engeland, Nederland, Duitsland en Zweden. Het duurde lang voor ze de studio introkken. Ze schaafden en sleutelden aan hun sound tot alles goed zat en het resultaat mag beslist worden gehoord. Les Freres Smith hebben al geruime tijd een prima livereputatie, op Contraband Mentality wisten ze dat explosieve geluid nu ook vakkundig in te blikken. Met vier blazers en evenveel percussionisten spettert het vanaf de eerste klanken. Hou u klaar voor één van de kleurrijkste gezelschappen van de Franse Afrobeatscene.

JUNGLE BY NIGHT

Zegden we al dat er tegenwoordig werkelijk overal ter wereld nieuwe Afrobeatbands opduiken? Ja dus. Maar we vertelden nog niet dat deze ook piepjong kunen zijn. De gemiddelde leeftijd van Jungle By Night uit Amsterdam is rond de twintig, maar dat hoor je er niet aan, wel integendeel. Ze doen het met zijn negenen, louter instrumentaal. En dat legt hen geen windeieren. De groep stond pas in mei 2010 voor het eerst op een podium en zie twee jaar later hebben ze het Nederlandse clubcircuit plat gespeeld en stonden ze op grote festivals als North Sea Jazz, Lowlands en Into The Great Wide Open. Deze zomer voegen ze er Sziget (Budapest), Jazz En Defense (Parijs) en de jazzfestivals van Istanbul en Ankara aan toe. We presenteerden Jungle By Night al een eerste keer in de eigen N9 villa en boekten hen al onmiddellijk na het concert. De groep had dan ook diepe indruk gemaakt op iedereen in de zaal. Was me dat een uitbundig feest! Plus, de jonge gasten bleken heel sympathiek en uitermate professioneel. Jungle By Night bestaat uit tweemaal twee broers, een neef en wat vrienden, klasgenoten en muzikanten uit vorige bandjes. Ondertussen brachten ze een vinylsingle, een EP en sinds kort ook een volwaardig album Hidden uit. De plaat ontving juichende recensies, niet enkel in Nederland, maar ook op een paar Belgische sites. Cutting Edge heeft het over ‘een plezier om naar te luisteren’, ‘het album ademt passie en bulkt van de onstuimige en dansbare nummers’ en ‘je begrijpt dat wij verkocht zijn’. Tropicalidad voegt er aan toe dat Hidden ‘een ongemeen boeiende trip is geworden’. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Jungle By Night is zondermeer een fenomeen. Tijdens de week gaan de jongens nog naar school, maar tijdens de weekends amuseren ze zich rot met hun band. Want laat dit duidelijk zijn, ze doen het voor de fun. Dat ze vorig jaar 80 keer optraden, was geen werk maar amusement. En zeggen ze zelf: “We zijn netjes wanneer het moet en niet zo netjes wanneer het kan”. Het zien er broekventen uit, tot je ze hoort spelen. Tony Allen, daar heb je hem weer, kent de jongens ook en omschrijft hen als ‘the evolution of Afrobeat’. En als Tony zoiets zegt, dan is dat waar, dan wordt daaraan niet getwijfeld. Want als er één iemand is die het kan weten, dan is hij het wel.