74 Miles Away durft. De band vernoemt zichzelf naar een album van Canonball Adderly. Die saxofonist was eind de jaren vijftig vast lid van het Miles Davis sextet en speelde daar aan de zijde van John Coltrane.
74 Miles Away (de band) is een samenwerking tussen de Belgische jazzpianist en -componist Pierre Anckaert, het producersduo MonkeyRobot en funky fluitist Stefan Bracaval. Hun muziek combineert 80's boogie met beats en elektronische fusion jazz van vandaag, en doet denken aan Marc Moulin, Weather Report en Herbie Hancock. Analoge synths, Moog-baslijnen en de prominente Fender Rhodes nemen je mee op een dansbare trip. In 2011 verscheen hun titelloos album op Melting Pot Music. Hun single ‘Same Dream Again’ werd zelfs gereleased op het Londense label Brownswood van Gilles Peterson. Maar 74 Miles Away is vooral een liveband. In 2013 brachten ze een tweede, volledig instrumentaal album uit, dat ze in amper twee dagen tijd opnamen. Ze schreven geen studio-arrangementen voor de songs maar kozen resoluut voor de live-feel. Dat die dansbaar is kan je zelf komen ontdekken.
Voordat 74 Miles Away hun future jazz en broken beats lossen warmt Liz A Ku het publiek op. Liz A Ku staat beter bekend als Lize Accoe. Haar grote doorbraak beleefde ze met de lokale helden DeLaVega, waarmee ze haast alle (festival-)podia van het land aandeed. Nadien zong ze ook bij Internationals (zie HIHP 2012) en Sweet Coffee. Maar nu vond ze het opnieuw tijd om zich volledig op haar soloproject te focussen. Na een eerste plaat in 2010 komt er een nieuwe in 2014. Maar eerst smijt ze zich, tijdens deze ‘Accoestische’ sessie, op een aantal covers van artiesten die haar inspireren. Daarvoor brengt ze Serge Hertoge (gitaar), Renato Màrquez (viool) en Seba Thomé (contrabas) mee.