Congo viert in 2010 de vijftigste verjaardag van zijn onafhankelijkheid. Daarmee vertellen we geen nieuws, dat kwam al volop in de aandacht. We hebben die aanleiding niet nodig om Congolese muziek aan bod te laten komen tijdens HIHP. Trouwe bezoekers kennen onze voorliefde voor Afrikaanse muziek in het algemeen en Congolese in het bijzonder. In heel Afrika weten ze wat feesten is, maar hoe dichter bij de evenaar hoe meer en meer broeierig die worden. De evenaar doorkruist Congo, dat zegt genoeg. Dichter bij huis, in de Brusselse Matongewijk, huist Staff Des Leaders. Die zijn stilaan dé nieuwe topband van de jonge generatie. Een grote bende, waarbij tot 14 muzikanten op het podium staan, die sinds 1999 actief is. Het gaat gestaag vooruit. Een eerste cd verscheen in 2002. In 2004 werden ze door Télé Bruxelles verkozen tot beste Congolese band in België. Een groot publiek kon hen in 2005 aan het werk zien als voorprogramma bij topband Zaiko Langa Langa. En dan volgde een echte triomf voor een thuispubliek op Couleur Café/Brussel in 2008. De tamtam deed zijn werk en in 2009 volgden de eerste Nederlandse festivals en diverse Belgische. Ze komen naar HIHP met een nieuwe cd J'ai Mon Copain in hun valies, waarop hun wilde mix van soukous, Congolese rumba en afrobeat te horen is. In een Congospecial van De Standaard was het volgende te lezen: "De opvolging lijkt verzekerd. Met het jonge Staff Des Leaders heeft de Brusselse Matongewijk eindelijk zijn eigen huisorkest, een waardige vertegenwoordiger van de nieuwe soukous. Couleur Café, Antilliaanse Feesten, Afro-Carribean Festival, Sfinks, Gentse Feesten: Staff Des Leaders heeft de afgelopen jaren een stevige livereputatie opgebouwd en het buitenland lonkt. De opbrengst van de concerten gaat deels naar de straatkinderen in Kinshasa. Matonge helpt Matonge".
Baloji zal nadien nog zijn uiterste best mogen doen, maar we hebben er alle vertrouwen in dat ook hij en zijn straffe groep zullen aanslaan. 2010 is trouwens een wonderlijk jaar voor Baloji. Zijn strafste stoot was dat je zijn nieuwe cd Kinshasa Succursale begin dit jaar zomaar gratis kreeg bij zowel Knack als de Franstalige tegenhanger Le Vif/L'Express. Met dank aan enige sponsors. Kinshasa Succursale is zijn tweede solo-cd, opvolger van Hotel Impala ('07) en volledig in Congo opgenomen. Hij kreeg daarvoor assistentie van topmuzikanten uit groepen als Zaiko Langa Langa, La Corale de la Grâce en Konono N°1. In amper een week was de klus geklaard. Het was voor de 32-jarige Baloji een terugkeer naar het land dat hij op zijn vierde verliet. Piepjong maakte hij, toen nog als MC Balo, begin van de jaren negentig, al deel uit van de Luikse hiphopband H-Posse. Hieruit ontstond Starflam, die in '98 debuteerden met een eerste cd. Er volgden er nog 2 (in '01 en '03) en Starflam bouwde zich een reputatie op als 'beste Belgische hiphopgroep aller tijden'. Wie hen ooit aan het werk zag, weet dat we niet liegen. Tot Baloji in 2004 onder eigen naam ging opereren. Zijn eerste cd liet al Afrikaanse invloeden horen, maar was toch nog voornamelijk hiphop. Maar nu heeft Congo hem in zijn greep. Dat blijkt ook uit zijn kritische teksten, waarin hij de problemen aldaar onomwonden bezingt (en die zijn van een iets andere orde dan bv. B-H-V). Muzikaal maakt hij een mengeling van soukous, Congolese rumba, Nigeriaanse funk, maar ook reggae en een beetje ska. Baloji is doordrongen van een urbane cultuur, invloeden door mekaar 'klutsen' hoort daarbij. Wie zijn MySpace bekijkt, ziet een drukke zomerkalender. En mocht u op 5 augustus denken: "die gitarist heb ik nog gezien", dan kunnen we u vertellen dat dit kan kloppen. Het is maître Dizzy Mandjeku, de vroegere Franco-begeleider, die vorig jaar met zijn Odemba OK Jazz All Stars in het Heldenpark schitterde. Baloji weet zijn mannetjes wel te kiezen!
