In 2000 kwamen ze een eerste keer, nu komt de teller op vijf te staan. En telkens was er een goede reden om De Kift in huis te halen: een nieuw project, gepaard gaande met een nieuwe cd. Brik is deze keer de naam en het is De Kift’s 10e. De Kift bestaat sinds 1988 en is over de jaren heen uitgegroeid tot een huis van vertrouwen, dat de lat steeds hoog legt en ook altijd verlegt. We kennen geen enkele ook maar enigzins vergelijkbare Nederlandstalige groep, deze jongens/heren uit Koog aan de Zaan zijn behoorlijk uniek. En creatief. En dat uit zich in alles: de muziek in de eerste plaats, maar ook het decor, de teksten, de theatrale aanpak, de vormgeving van hun platen (van sigarendoosjes over kookboeken tot, zoals bij Brik, een boek vol prachtige tekeningen en verpakt in jute)... En clever, want ze kennen ook hun beperkingen. In plaats van zelf hun teksten te schrijven halen ze die bij ‘echte’ schrijvers, wiens teksten ze verknippen en verplakken tot ze ‘Kiftiaans’ worden.Voor Brik gingen ze ten rade bij o.a. Edgar Allen Poe, Lucebert, Jack Kerouac en Jotie ’t Hooft. Daarmee brouwden ze een nieuw poëtisch verhaal, met ene Admiraal B in de onfortuinlijke hoofdrol. Die heeft De Kift een lift gegeven met zijn brik (licht open rijtuig op vier wielen, waar men van achteren ingaat en waarin de banken tegen de zijwanden van de bak zijn geplaatst). Nu doolt hij verscheurd en ongelukkig door de woestijn. En dan moet men weten dat hij in een ver verleden met zijn brik (zeilvaartuig voor de grote vaart met twee vierkant getuigde masten) als bevelhebber door de Caribische Zee voer. Wie de rest van het verhaal wil weten, zal moeten afkomen. Ooit schreef de Nederlandse schrijver/journalist Bert Wagendorp: “De Kift is geboren in de fanfare, gedoopt in de punk en groot geworden in liefde voor muziek en poëzie. Vrolijke muziek is het, muziek vol weemoed. Muziek waarvan tranen in je ogen schieten of een grijns op je gezicht verschijnt”. Raak geformuleerd, we kunnen het zelf niet beter.