Nadat we eind vorig jaar de Finse Tomi Leino & band (+ Mark Hummel) op bezoek hadden, staat nu hun landgenoot Jo’ Buddy (echte naam: Jussi Raulamo) op de affiche. Niet de eerste de beste! Zijn zeer persoonlijke muziek laat zich omschrijven als ‘raw, laidback, earthy & spiritual’ en hij switcht met gemak van down home blues naar ragtime, spirituals, boogie woogie, vroege jazz, western swing, folk, country, zydeco, swamp boogie, New Orleans rhythm & blues, soul, rock ’n’ roll, rockabilly, garage rock en ballads. En wie goed luistert, hoort af en toe zelfs West-Afrikaanse ritmes en flamenco-invloeden. Nou moe, dat doen er hem niet veel na. Sinds 2004 opereert deze zanger/gitarist meestal in duo, samen met de veel jongere drummer Down Home King III (echte naam: Tyko Haapala). Met hem nam hij ondertussen 3 cd’s op, waarvan de laatste Everything’s Gonna Be Alright! ook op lp is uitgebracht (vrienden vinylliefhebbers, kruim der mensheid, er zijn ook nog twee 45 rpm limited edition vinyl singles). Jo’ Buddy is ondertussen 30 jaar ‘on the road’. Hij speelde sinds 1985 in een zestal groepen, deed voorprogramma’s voor tal van groten (idem, behalve John Fogerty, voor die met zijn frituur begon) en stond als gastmuzikant op het podium met in totaal 73 andere artiesten en/of groepen (we telden het na op zijn website, hoewel er ook nog “...” staan). Enkele namen: The Fabulous Thunderbirds, Maceo Parker, Seasick Steve, Lazy Lester en de ons niet onbekende Big Jay McNeely en ... Gene Taylor, waarover subiet meer. Jo’ Buddy beweerde begin 2011 dat hij zo’n 2.100 keer solo optrad, in zowel Europa, de USA als Canada, naast zijn concerten met bands en in duo met Down Home King III. Podiumervaring zat dus. Stilaan moeten we de link leggen met Gene Taylor en dat doen we via The Fabulous Thunderbirds, wiens zanger Kim Wilson in 2008 het volgende beweerde over Jo’ Buddy: “MAN! You are untouchable and totally unique in the bluesscene today, no one can copy you!”. Pianist Gene Taylor dus, die van 1993 tot 2007 deel uitmaakte van The Fabulous Thunderbirds. Daarvoor speelde hij ook al samen met o.a. Big Joe Turner, T-Bone Walker en Lowell Fulson en was hij twee jaar lid van Canned Heat en vier jaar van The Blasters. In 2007 stond hij twee maal op ons podium, een keer samen met zijn Belgische vrienden van Fried Bourbon en amper een paar maanden later met landgenoot James Harman. Iemand moet ooit eens een uitgebreide biografie schrijven over Taylor, die sinds 2007 in België woont en dit jaar 60 wordt. Wikipedia vermeldt 46 albums waar hij sinds 1981 op speelde, maar bv. Guitars, Cadillacs, Etc. Etc. van Dwight Yoakam (Reprise – 1984) staat er niet bij. En over zijn avonturen met bv. Doug Sahm is niks te lezen op zijn eigen website, terwijl er toch een live-album opgenomen is in Japan. Wie voelt zich geroepen? Gene Taylor treedt sinds hij hier woont natuurlijk wel vaker op in België, maar samen met Jo’ Buddy is dat al heel wat minder. Vandaar dat we toesloegen en daar nog niet eens lang over nadachten.
SHORTCUT Jo’ Buddy en Gene Taylor, de combinatie is niet absoluut uniek, maar toch behoorlijk bijzonder. De waslijst van artiesten waarmee ze samen speelden, spreekt boekdelen.
