De Belgische Pura Vida mogen de reggae-avond van HIHP '09 openen en bewijzen dat inlandse reggae zich nu ook kan meten met de grote vloed internationale reggae. Want let wel: het genre is springlevend, de jeugd is weer helemaal mee en wekelijks zijn er her en der concerten en partys en dat in zowat heel Europa. Bewijs hiervan is dat aan de European Reggae Contest 2008 niet minder dan 248 groepen deelnamen uit 17 landen. In Benelux (dat als één land geldt) namen 15 groepen deel, waarvan uiteindelijk één zijn kunsten mocht gaan tonen op Rototon Sunsplash in Italië. Eén enkele keer raden wie dat waren? Pura Vida is de naam. Ze zijn met zijn elven en wonen niet eens ver af. Een originele bende, want ze integreren zelfs viool en sitar in hun sound, die staat als een huis. Centrale figuur, componist, gitarist en zanger is Bregt De Boever uit Maria-Aalter. Dacht u dat wijzelf nu opeens streekproducten gaan verkopen louter en alleen omdat ze uit de regio afkomstig zijn? Niks van aan, we zijn het Streekplatform niet (met alle sympathie overigens), kwaliteit is de stelregel en dat als enige. Maar wat wel waar is, is dat Bregt al als jong broekje elk jaar naar HIHP afzakte en er altijd al van droomde eens op dat podium te staan. Het is wellicht voor het eerst dat we een dergelijke jeugddroom kunnen waar maken. Oordeel zelf: denkt u ook The Congos te horen als je je ogen dicht doet? Wie onze voorliefde voor die Congos kent, weet dat dit een groot compliment is. In januari jl. stonden ze nog in een goedgevulde N9 villa, waar ze iedereen overtuigden en het een enthousiast dansfeest werd. Nu is het tijd voor het grotere werk ...
Toen de commerciële organisatie Music Hall vorig jaar een graantje wilde meepikken van de nog steeds grote naam en faam van Bob Marley, was dat geen goed idee. Een Franse promotor had een Tribute to Bob Marley-tournee opgezet, die in Frankrijk behoorlijk aansloeg. Music Hall had hiervan gehoord en dacht er een Belgisch luik te kunnen aan toevoegen. Ze huurden de Antwerpse Stadsschouwburg af en het zou wel los lopen. Niet dus, de belangstelling was zo gering dat de show moest worden geannuleerd. Wie krijgt het ook in zijn kop om zoiets te gaan doen in zo'n chique zaal als die stadsschouwburg? En als de goedkoopste tickets 20 euro kosten, de betere 30 en 'dinner seats' 65, dan weet je als reggaeliefhebber meer dan genoeg: dit stinkt. De commentaar op reggae.be was dan ook vernietigend: "Babylon, blijf met je tengels van onze muziek".
Dupe van dit alles was Ibis Lawrence, die was gevraagd om Marley's werk te vertolken. De man zelf trof natuurlijk geen schuld en zou dat ook geloofwaardig hebben gedaan. Want hij heeft ondertussen zijn sporen verdiend. Romie John 'Ibis' Lawrence groeide op in Dominica, één van de vele Caraïbische eilanden en niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek. Hij startte zijn muzikale carrière op zijn vijftiende als gitarist en percussionist. Nadien kwamen daar keyboards bij. Alpha Blondy hoorde van zijn talent en vroeg hem bij zijn band, zowel voor het live-werk als in de studio. Tussendoor toerde hij eveneens internationaal met Jimmy Cliff. Maar stilaan bouwde hij een solo-carrière uit. Zijn eerste solo-plaat Earth Citizin verscheen in '91, zijn tweede Island Lover ('94) was een productie van Alpha Blondy. Ondertussen zijn er vier reggae-cd's onder eigen naam en er is nog een andere 'afwijkende' onder de naam Nican Blood. Op die cd Tropical Fever laat hij het typische geluid horen van Dominica, met ritmes als jing ping, bel air, boujou en cadence. Lawrence is in de eerste plaats een reggae-artiest, gespecialiseerd in roots, dancehall en lovers rock, maar af en toe hoor je er ook het geluid door van Dominica, 'the Nature Island of the Eastern Carribbean'. Ibis Lawrence verblijft de hele zomer in Europa. Hem nu niet vragen ware gewoonweg stom.
