The Soft Hills komen uit een stad met een rijke muzikale geschiedenis. Jimi Hendrix is er geboren, Sub Pop werd er opgericht en Nirvana had er zijn thuisbasis. Seattle, inderdaad. De stad heeft echter ook een donkere kant. Het regent er vaak oude wijven, en somber weer werkt nu eenmaal op het gemoed.
Garrett Hobba, de songwriter, zanger en gitarist van The Soft Hills kan erover meespreken. Na jaren in een aftandse kamer gewoond te hebben in de stad werd hij ernstig ziek door de vochtigheid. Verschillende opnames in het ziekenhuis brachten geen soelaas. Uiteindelijk pakte hij zijn hebben en houden, en vertrok voor enkele maanden naar het zonnige Californië om op krachten te komen. En dat is ook te horen aan het nieuwe album van de band, dat de toepasselijke titel “Departure” meekreeg. Je hoort er enerzijds de harmonieën en kleuren van het zonnige Californië op, maar anderzijds ook het donkere, monochromatische licht van een regenachtige dag in Seattle. Een soort van trieste euforie staat centraal. Schoonheid in een donkere wereld, met andere woorden.
De Americana-invloeden die je kon horen op voorgangers “Chromatisms” en “The Bird Is Coming Down to Earth” zijn verdwenen op dit nieuwe album en maakten plaats voor een meer Europees geluid. De band mengt vleugjes Pink Floyd -ten tijde van Syd Barrett- met Brian Eno en The Factory Sound van de vroege jaren ’80 (zie Joy Division).
En wat is de beste manier om deze muziek te beleven? “Op vinyl door een koptelefoon,” aldus Hobba, “Of liggend op je rug naast je beste vriend, door een goede stereo en met een fles opium in de buurt”. Of gewoon live, denken wij.
The Soft Hills are from a city with a rich musical history. A city where Jimi Hendrix was born, where Sub Pop was invented and a city that is also the home of Nirvana. Seattle, indeed! However the city has a dark side as well. It rains a lot over there, and the gloomy weather has a bad influence on the mind. Garrett Hobba, songwriter, singer, and guitar player of The Soft Hills knows al about it. After years of living in an old room in the city, he got very ill because of the humidity. He was hospitalized many times but never really regained his health. Finally he left to sunny California for several months to recuperate. This experience is well-marked on the new album of the band, which is appropriately titled “Departure”. You can hear harmonies and colours of sunny California, but also the dark monochrome light of a rainy day in Seattle. The essence is a kind of sad euphoria. In other words, beauty in a dark world. The Americana-influences on the previous albums “Chromatisms” and “The Bird Is Coming Down To Earth” disappeared on the new album and have made way for a more European sound. The band mixes whiffs of Pink Floyd –at the time of Syd Barrett- with Brian Eno and The Factory Sound of the early eighties (see Joy Division). No better way to experience this music than “on vinyl through a headphone,” according to Hobba, “Or lying on your back next to your best friend, through a good stereo and with a bottle of opium”. Or according to us: live.
